واردات
تجارت همواره به عنوان یکی از راه‌های اصلی برای کسب سود در تمام جوامع مطرح بوده است. صادرات و واردات دو بال اصلی تجارت را تشکیل می‌دهند که انجام هر کدام از آنها در کشورمان مستلزم طی کردن فرایندهای خاص خود است.
تجار، بازرگانان و شرکت‌های مختلف با استفاده از توان و پتانسیلی که در اختیار دارند برای واردات کالا اقدام می‌کنند و در ادامه آن را در کشور عرضه می‌کنند. این کار شاید در ظاهر کار آسانی به نظر برسد، اما در عمل نیاز به تیم پشتیبانی و چارت سازمانی دقیق و منظم دارد.
بنا بر اظهارات رئیس کل گمرک ایران در پنج ماه نخست سال 1399 مجموع تجارت خارجی کشور معادل ۲۴میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار ثبت شده است. از این رقم سهم واردات ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار رقم خورده است.
بررسی آمارهای گمرک حکایت از آن دارد که کشورهای چین،عراق،امارات،افغانستان ،ترکیه و آلمان سکان دار مبدا کشورهای وارداتی ایران بودند.
پنج مبدا عمده واردات کالایی ایران از اتحادیه اروپا در میان 27 کشور عضو این اتحادیه در دو ماهه نخست سال 2020 شامل کشورهای «آلمان، ایتالیا، هلند، فرانسه و بلژیک » هستند که در مجموع حدود 75 درصد از واردات کالایی ایران از این کشورهای اروپایی انجام شده است.
اصولا واردات کالا به این دلیل شکل میگیرد که کشورها توانایی تامین تمامی نیاز های خود را ندارند و یا تولید و تامین محصولاتی که وارد می شوند صرفه ی اقتصادی ندارند. به همین دلیل کشورها با استفاده از واردات کالا نیاز داخلی کشور خود را تأمین می‌کنند.
داشتن مجوز برای همه کالاها در فرایند واردات و صادرات کالا امری ضروری است که بایستی از سازمان های مرتبط اخذ گردد. صدور این مجوزها نسبت به نوع کالایی که وارد کشور شده است متفاوت خواهد بود.
